خودآزاری یک موضوع جدی است که افراد زیادی را تحت تاثیر قرار می دهد و شناخت علائم و نشانه ها بسیار مهم است. اگر مشکوک هستید که ممکن است شخصی در حال آسیب زدن به خود باشد، بسیار مهم است که با همدلی، درک و حمایت به موقعیت نزدیک شوید.

1. علائم فیزیکی:

• بریدگی‌ها، زخم‌ها، سوختگی‌ها یا کبودی‌های قابل مشاهده در بدن: خودآزاری اغلب شامل آسیب عمدی به پوست می‌شود که منجر به علائم قابل مشاهده می‌شود.
• پوشیدن لباس پنهان: افرادی که به خود صدمه می زنند ممکن است سعی کنند با پوشیدن آستین بلند یا شلوار صدمات خود را حتی در هوای گرم پنهان کنند.
• تصادفات مکرر یا بهانه‌هایی برای صدمات: ممکن است برای صدمات خود توضیحاتی ارائه دهند که غیرقابل قبول یا متناقض به نظر می‌رسد.
• لکه‌های خون بدون دلیل روی وسایل شخصی یا لباس: لکه‌های خون روی وسایل شخصی می‌تواند نشان دهنده رفتارهای خودآزاری باشد.

2. علائم عاطفی و رفتاری:

• کناره گیری از فعالیت های اجتماعی: افرادی که به خود آسیب می زنند ممکن است خود را از دوستان و خانواده منزوی کنند.
• افزایش تحریک پذیری یا نوسانات خلقی: افرادی که به خود آسیب می زنند ممکن است احساسات شدید و مشکل در تنظیم احساسات خود را تجربه کنند.
• عزت نفس پایین یا احساس بی ارزشی: آنها اغلب با ادراک منفی از خود دست و پنجه نرم می کنند.
• مشکل در بیان احساسات به صورت کلامی: گاهی اوقات خودآزاری می‌تواند راهی برای افراد باشد تا با احساسات طاقت‌فرسایی که برقراری ارتباط با آنها دشوار است کنار بیایند.

3. رفتار غیرمعمول در اطراف اجسام تیز:

• داشتن مکرر اشیاء نوک تیز: افرادی که به خود آسیب می رسانند اغلب وسایلی مانند تیغ، چاقو یا شیشه شکسته را با خود حمل می کنند.
• یافتن اجسام تیز در مکان‌های غیرمعمول: کشف اجسام تیز پنهان در مکان‌های غیرمنتظره می‌تواند نشانه‌ای از رفتار آسیب‌رسان به خود باشد.
• وسواس بریدن یا آسیب زدن به خود: ممکن است اغلب درباره روش‌های آسیب رساندن به خود بحث یا تحقیق کنند.

4. تغییرات در روال یا عادات:

• تغییر الگوهای خواب: افراد خودآزار ممکن است با بی خوابی دست و پنجه نرم کنند یا برنامه خواب نامنظمی داشته باشند.
• تغییرات در عادات غذایی: ممکن است الگوهای غذایی غیرعادی از خود نشان دهند، مانند کاهش یا افزایش ناگهانی وزن.
• افزایش رازداری یا حریم خصوصی: افرادی که به خود آسیب می‌زنند ممکن است مراقب فضای شخصی و فعالیت‌های خود باشند.

5. شاخص های روانشناختی:

• • افسردگی یا اضطراب: خودآزاری اغلب با شرایط زمینه ای سلامت روان همراه است.

• سابقه تروما یا سوء استفاده: افرادی که ترومای گذشته را تجربه کرده اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای درگیر شدن در رفتارهای خودآزاری باشند.
• افکار خود تخریبی یا افکار خودکشی: برخی از افرادی که به خود آسیب می زنند ممکن است افکار خودکشی را نیز تجربه کنند.

6. نشانه های بین فردی:

• تغییر در روابط: افراد آسیب‌رسان به خود ممکن است روابط تیره‌ای با دوستان، خانواده یا شرکا داشته باشند.
• اجتناب از تماس فیزیکی: ممکن است به دلیل ترس از آشکار شدن جراحات خود از تماس فیزیکی اجتناب کنند.
• ابراز احساس تنهایی یا انزوا: ممکن است احساس کنند از دیگران جدا شده و با احساس تنهایی دست و پنجه نرم می کنند.

7. حضور آنلاین:

• • انتشار محتوای خودآزاری در رسانه های اجتماعی: برخی از افراد ممکن است از پلتفرم های رسانه های اجتماعی برای بیان رفتارهای خودآزاری خود استفاده کنند یا به دنبال تأیید اعتبار دیگران باشند.

• شرکت در انجمن‌های خودآزاری آنلاین: ممکن است با انجمن‌های آنلاین یا گروه‌هایی که حول محور آسیب‌رسانی به خود هستند، تعامل داشته باشند.

توجه به این نکته مهم است که این علائم و نشانه‌ها به طور قطع تایید نمی‌کنند که شخصی در حال آسیب زدن به خود است. با این حال، آنها میتوانند به عنوان شاخص هایی عمل کنند که تحقیقات و پشتیبانی بیشتر ممکن است ضروری باشد. اگر مشکوک هستید که فردی به خود آسیب می زند، بسیار مهم است که با ظرافت به وضعیت برخورد کنید و او را تشویق کنید که از یک ارائه دهنده سلامت روان کمک حرفه ای بخواهد.

منابع:

1. اتحاد ملی بیماریهای روانی (NAMI): یک سازمان معتبر ارائه دهنده اطلاعات و پشتیبانی از افراد تحت تاثیر شرایط سلامت روان.
2. کلینیک مایو: یک منبع پزشکی قابل اعتماد که اطلاعات جامعی را در مورد موضوعات مختلف بهداشتی، از جمله آسیب به خود ارائه می‌دهد.
3. PsychCentral: یک منبع سلامت روان آنلاین که اطلاعات و پشتیبانی قابل اعتمادی را برای افرادی که با آسیب به خود و سایر مسائل مربوط به سلامت روان سروکار دارند ارائه می‌کند.